#Κάψε το βιβλίο
8:09:00 μ.μ.
★★
Μετά από 4 προσπάθειες,
τελικά τα κατάφερα να το τελειώσω αφού κατά
διαστήματα με έπαιρνε ο ύπνος και μετά δεν θυμόμουν τι είχα διαβάσει. Τελικά στην
4 προσπάθεια κρατούσα μικρή σημείωση για το που βρίσκομαι ακριβώς.
Κανονικά ίσως δεν
θα έπρεπε καν να το αρχίσω, γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσουν τα βιβλία
με sci-fi περιεχόμενο, όποτε έπρεπε να το περιμένω;
Τι με ξεγέλασε;
Ότι υποτίθεται είναι
η ιστορίας της Σταχτοπούτας, σε πιο σύγχρονη εποχή; Γιατί γίνεται όλος αυτός ο χαμός
γι αυτό το βιβλίο. Για να δούμε..
Αρχικά περίμενα ότι
ναι- οκ.. sci-fi ρομπότ σταχτοπούτα (σοβαρά τώρα;) αλλά
θα είναι ένα ελαφρύ, ευχάριστο ανάγνωσμα. Και φυσικά ήταν!! Αφού με έπαιρνε ο ύπνος!
Περίμενα ότι θα μας ταξιδέψει σε ένα άλλον κόσμο, με πρόζα και ρομάντζο κάπου ανάμεσα,
αλλά όχι ότι θα καεί το μυαλό μου, με την επιστήμη και την όλη λεπτομέρεια με
τα καλώδια κτλ.
Σε ξεκινάει προϊδεάζοντας
σε για κάτι, συναρπαστικό πάνω στο βασικό περίγραμμα της υπόθεσης, αλλά τελικά
δεν μπορεί παρά να καταλήγει βαρετό.
Έχουμε την πρωταγωνίστρια
του βιβλίου που είναι, μίση cyborg και μίση άνθρωπος; Ένα χαλαρό retelling σε ένα μελλοντικό / εναλλακτικό σύμπαν,
που βρίσκεται στο Νέο Πεκίνο και με έναν πιθανό πόλεμο με το βασίλειο των Lunar (φυλή η όποια ζει στο φεγγάρι).Αυτό
ακούγεται σαν μια συνταγή για ένα φανταστικό μυθιστόρημα επιστημονικής
φαντασίας, που όμως έχουμε πολύ λίγες πληροφορίες από ό,τι
παρέχονται εδώ.
Ποιοι είναι οι Lunar; Ποια είναι η ιστορία τους; Πως κατέληξαν να ζουν στο φεγγάρι; Πόσο
απογοητευτικό ήταν ότι ποτέ δεν μάθαμε τίποτα για αυτούς, πέρα από το γεγονός
ότι έχουν μια κακιά βασίλισσα - την
Βασίλισσα Levana.
Και ακόμα και σε αυτό
το εναλλακτικό / μελλοντικό σύμπαν έχουμε μια κάποια περιγραφή για το πώς είναι
πια, αυτό το Νέο Πεκίνο; Όμορφα ή άσχημα
τοπία; Κάτι έστω για την κουλτούρα ή τα έθιμα τους; Κάτι; Όχι!
Ίσως αυτό να το φυλάει η συγγραφέας
για την συνεχεία της σειράς και τους επόμενους χαρακτήρες, αλλά ακόμα και αν συγχωρήσω
αυτό το γεγονός, δεν μπορώ να συγχωρήσω την έλλειψη προσωπικότητας κατ αρχήν στους πρωταγωνιστές της
ιστορίας μας.
Η Cinder αλλά και ο Πρίγκιπας Kai είναι άδειοι χαρακτήρες- που αυτοθυσιάζονται,
με λίγες έως καθόλου: ελπίδες, φόβους, πόθους και σκέψεις όλο-δίκες τους. Η Andi ήταν η κλασσική κακιά μητριά.
Η Iko ίσως να ήταν η μονή χαρά της ιστορίας
και μάλλον η μονή μου συμπάθεια.
Δεν είμαι σίγουρη
επίσης ότι κατανοώ το γεγονός γιατί οι άνθρωποι που είναι μισοί – cyborg και μισοί άνθρωποι σαν και μας, θεωρούνται
πολίτες δεύτερης κατηγορίας;! Όταν ουσιαστικά είναι απλοί άνθρωποι σαν όλους τους
υπόλοιπους και απλά τους πρόσθεσαν- πρόσθετα – ρομποτικά μελή για να μπορέσουν
να σωθούν και να ζήσουν; (ρατσιστικό λιγάκι;) Αλλά ας το αφήσουμε αυτό κατά μέρος.
Αναρωτιέμαι γιατί
η Meyer χαράμισε την ευκαιρία
για την Cinder και
να αναρωτηθεί τι σημαίνει να είναι άνθρωπος; Ποσά εσωτερικά αλλά και εξωτερικά μπορούν συμβούν,
πριν πάψει να αισθάνεται άνθρωπος και αρχίσει να είναι απλά μια μηχανή;
Υπάρχουν τόσες πολλές
διαφορές, μεταξύ ανθρώπων και μηχανών, πέρα από την μηχανική πλευρά;
Υπάρχουν τόσες πολλές
ερωτήσεις πραγματικά.
Θα μπορούσα να πω
καλύτερα λόγια εάν και μόνο η πλοκή, ήταν συναρπαστική, εάν οι συγκρούσεις που υπήρξαν
υπόσχονταν πιο πολλά, και εάν οι χαρακτήρες δεν ήταν τόσο βαρετοί.
Πραγματικά με πίεσα
για να το τελειώσω.
3 σχόλια
Α, μου άρεσε τόσο η "κριτική" σου γι' αυτό το βιβλίο που μου το είχαν προτείνει αλλά κάπου δεν με έπειθε να το διαβάσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε που έγραψες ακριβώς ότι ένιωσες στην ανάγνωση αυτού του βιβλίου και δεν το ωραιοποίεισες. Χεχε!
Φιλιά και πάλι!
Εμενα τα sci-fi δεν μου αρεσουν, κοιμαμαι ορθια βρε παιδι μου πως να στο πω; κουραζομαι!!
Διαγραφήαλλα παντα ακουω ωραια λογια, ε εαν ακους ωραια λογια για καποιο δεν εισαι περιεργη να δεις εαν τελικα ειναι οσο καλο οσο λενε; και νομιζω καπου εκει την πατας!χαχαχα
Φιλακια
Κι αυτό το βλέπω να γίνεται ταινία...
ΑπάντησηΔιαγραφή