Ξέρεις Ποια Είμαι Εγώ;
Με λένε Έλενα γεννήθηκα κάπου στα μέσα του 1980 (σιγά μην σας πω την ηλικία
μου!! Μια Κυρία είναι όσο φαίνεται!!) Μένω στην Αθήνα. Από μικρή το μόνο που
ήθελα να κάνω είναι να τραγουδώ. Τραγουδούσα στους πάντες. Μετά άρχισα να
γράφω, να γράφω παντού, σε τοίχους, χαρτάκια , τετράδια χαρτοπετσέτες,
σημειωματάρια. Άλλοτε στιχάκια άλλοτε κείμενα ολόκληρα γεμάτα συναίσθημα,
αφήνοντας ένα μικρό μου κομμάτι να το πάρει ο αέρας, κάπου εκεί έξω.
Κάποτε πίστευα στον έρωτα, προσπαθούσα να τον καταλάβω , το ίδιο και τους
ανθρώπους, τελικά σταμάτησα
να το κάνω όταν κατάλαβα ότι δεν έχει κανένα νόημα εάν δεν ζεις τις στιγμές.
Ζω την ζωή με παθός, γράφοντας, τραγουδώντας, ταξιδεύοντας , διαβάζοντας,
αγαπώντας..
Πιστεύω στην δικαιοσύνη, αν και η ζωή δεν έχει πολύ από αυτήν, φαίνεται
άλλωστε γιατί μου στέρησε την μοναδική αμαρτία που κάνει ο καθένας από μας
χωρίς τύψεις. Δεν μπορώ να φάω σοκολάτα!
Αγαπώ τον Donald, τα προφιτερολ, (ναι κι ας
έχω αλλεργία), το «A walk to remember», την Αυστραλία, την μυρωδιά των βιβλίων, τους ανθρώπους με ιδανικά, τον Ernest Hemingway, την ησυχία, την θάλασσα,
τα βιβλία μου, τους ανθρώπους που συνεννοούμαστε χωρίς να πούμε πολλά λόγια, τα μακαρόνια,
τους «όμορφους ανθρώπους», την βρετανική προφορά, τον καλό καφέ, τις ξένες σειρές.
Μισώ τα ψέματα, τους κακόψυχους ανθρώπους,
τα αεροπλάνα, τις δίαιτες , το πρωινό ξύπνημα, την αδικία, την άσκοπη αναμονή,
την φράση « Μην στενοχωριέσαι» Σε ποια μιλάς ξέρεις;
Αν ο άνθρωπος δεν έχει χιούμορ και δεν
μπορεί να κάνει χιούμορ ακόμα και στα πιο σοβαρά θέματα, σίγουρα αυτός ο άνθρωπος
δεν είναι για μένα.
Γράφω πολύ γιατί δεν μπορούσα πότε να εκφράσω
τα αισθήματα μου, ή ότι ήθελα να πω δυνατά. Γράφω για όσα αγαπώ, μισώ, θα ήθελα,
για τον έρωτα έπαψα να γράφω, αλλά ίσως κάποτε να έχω να σας πω και μια ιστορία
γι αυτόν.
