Ιανουαρίου 2016

Καλησπέρα,

Η στιγμή η όποια διαβάζεται αυτό το ποστ, προφανώς θα είναι άλλη μια μέρα, από αυτές που θα θέλετε να τελειώσει γρήγορα η μέρα και να πάτε σπίτι σας.

Αυτό που έμενα μου συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα δεν νομίζω ότι θα το ξεχάσω ποτέ.

Την στιγμή που γράφω, αυτό το post, δεν θυμάμαι πως ξεκίνησα την εβδομάδα μου, αλλά αυτό που θυμάμαι παρά-πολύ καθαρά, είναι ότι δεν είχα και παρά πολλά κέφια.. Ίσως να έφταιγε η πανσέληνος;

(Ναι ριχτά όλα στα άστρα τώρα!!?!!)

Σκέψεις από το παρελθόν, συναισθήματα που δεν ήθελα να νιώθω, γιατί θεωρούσα ότι έχουν θαφτεί μέσα μου, μαζί με αναμνήσεις και άτομα του παρελθόντος. Τέλος πάντων. Τα ένιωσα, και είπα θα περάσει. Ευτυχώς δεν υπάρχουν επιστροφές-καταστροφές και όλα κυλάνε ήρεμα στην ornament land.

Πολλά βιβλία για να διαβάσω, πολλά πράγματα για να γράψω, ακόμα πιο πολλά για να βρω ή για να χάσω (εξαρτάται πως το βλέπει κάνεις)

Ο μεγάλος μου στόχος πάει κατά διαόλου, όχι δεν θα το σχολιάσω, δεν με συμφέρει να θυμώνω με τον εαυτό μου, αφού εγώ χαλάω τα σχεδία μου μόνη μου. Θα το πάρω ψύχραιμα. Θα μου πάρει περισσότερο χρόνο. Αφού είμαι αναβλητικός άνθρωπος. Σε ότι με αφορά. Ποτέ δεν μπόρεσα να το καταπνίξω αυτό. Θα το παλέψω όμως. Ναι θα το παλέψω.

Ας περάσουμε στο μεγάλο – τρομακτικό γεγονός της εβδομάδας που με έκανε να αισθανθώ «αδύναμη»

Ο κύριος αυτός :

Είναι η μεγάλη μου αγάπη..

Όπως και να το κάνουμε είναι η μεγάλη μου αγάπη είναι η ψυχή που του δίνω όση αγάπη έχω, και χαίρομαι σαν μικρό παιδί που υπάρχει στη ζωή μου.

Είναι το παιδί μου.

Την πέμπτη το απόγευμα ο αδελφός μου κατέβασε τον Ιθαν για να κάνει τις ανάγκες του και να πάνε και την απογευματινή τους βόλτα. Στην πολυκατοικία μας, υπάρχουν και άλλοι ιδιοκτήτες που έχουν σκυλιά. Όπως λοιπόν ήταν κάτω στην πιλοτή και παίζανε. Ήταν λυμένο, το Pit-bull ενός γείτονα και έτρεξε πάνω στον αδελφό μου και κατ’ επέκταση στον Ιθαν για να παίξει; Ίσως..

Πήγε να ορμίσει στον ιθαν , όποτε ο αδελφός μου, τράβηξε τον Ιθαν κοντά του και μπήκε μπροστά.

Το Pit-bull τον έπιασε από το μπουφάν και άρχισε να τον τραβάει – δαγκώνει , να σημειώσω ότι το σκυλί αυτό, είναι μικρό σε ηλικία (έχει ιδία ηλικία με τον Ιθαν, πράγμα που τον καθιστά μωρό).

Όπως λοιπόν τράβαγε τον αδελφό μου από το μπουφάν, του άρπαξε το χέρι, και τον δάγκωσε στην παλάμη παρά-πολύ δυνατά. Ο αδελφός μου, άρχισε να αιμορραγεί. Ο ιδιοκτήτης ήρθε και μάζεψε το σκύλο, και είπε στον αδελφό μου, να τον περιμένει για να πάνε στο νοσοκομείο.

Όπως σημείωσα και παραπάνω να κάνω άλλη μια σημείωση εδώ, και να πω ότι το συγκεκριμένο σκυλί δεν βλέπει κανέναν όλη την ημέρα παρά μόνο τον ιδιοκτήτη του, για 2 ώρες το βράδυ που επιστρέφει από την δουλεία. Που για μένα αυτό είναι μεγάλο λάθος.

Ο αδελφός μου, πήρε τον ιθαν και ήρθε στο σπίτι, και μετά έφυγε για το νοσοκομείο για το χέρι του.

Κάθισα με τον ιθαν και άρχισα να τον κοιτάω εάν είχε πουθενά δαγκωματιές – γιατί η είσοδος του σπιτιού ήταν γεμάτη αίματα.

Ο αδελφός μου είναι μια χαρά και ο Ιθαν το ίδιο.

Για μένα το όλο σκηνικό πρώτον: ήταν τρομακτικό, γιατί θα μπορούσα να έχω «χάσει» αγαπημένους μου.

Και δεύτερον: Λυπάμαι το κακόμοιρο το σκυλάκι που το έχουν δεμένο και το αγνοούν όλη μέρα, με αποτέλεσμα να μην «ξεθυμαίνει» σχεδόν ποτέ και να είναι ανήσυχο. . Όπως και να έχει για έμενα δεν φταίει καθόλου το σκυλί αλλά ο ιδιοκτήτης.

Το να έχεις ένα σκύλο είναι ευθύνη.

Δεν είναι μόνο εκεί , για να σε – μας «φυλάει». Θέλει αγάπη, στοργή, προσοχή-φροντίδα, παιχνίδι. Θέλει να τον νοιάζεσαι. Εάν δεν μπορείς να είσαι εκεί γι αυτό, καλύτερα να το έχει κάποιος άλλος που θα του παρέχει την αγάπη και την προσοχή που του χρειάζεται.

Τι βλέπω εγώ μετά από όλα αυτά και πιο θα είναι το πιο πιθανό αποτέλεσμα;

Ένα αγριεμένο σκυλί, γιατί το αγνοούν.

Και ίσως και ένα σκυλί με κατάθλιψη.

Εάν έχετε κατοικίδια να τους δίνεται την προσοχή που τους αξίζει.

(Κι ας λένε το δικό μου κακομαθημένο. Εγώ έτσι έχω μάθει.)

Να έχετε ένα όμορφο υπόλοιπο εβδομάδας.

Σας φιλώ

Το Red Rising δεν είναι κακό ως βιβλίο. Απλά είναι από τα βιβλία που εγώ δεν κατάφερα να τελειώσω. Πάντα λυπάμαι όταν δεν τελειώνω κάποιο βιβλίο. Γιατί νιώθω ότι κάτι εγώ δεν έκανα καλά.

Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα με όλη τη καλή διάθεση να είναι ένα καλό βιβλίο και πραγματικά έτσι φάνηκε στην αρχή, κάπου μετά άρχισα να κουράζομαι, να με παίρνει ο ύπνος, ναι πάλι στην κυριολεξία όμως. Εγώ δεν κατάφερα ή μάλλον δυσκολεύτηκα να βρω την μαγεία που όλοι λένε ότι βρήκαν σε αυτό το βιβλίο.

Είναι ένα sci-if βιβλίο (πάλι!) ορκίζομαι δεν το ήξερα!! Το όποιο θα θεωρηθεί από τα πιο καλά high quality μυθιστορήματα φαντασίας. Και ίσως να έχουν και δίκιο.

Πάλι παρά-πολλοί τεχνολογικοί οροί που σε κάνουν να σκεφτεσαι λίγο ένα «what?» μακροσκελείς περιγραφές και αργή πλοκή.

Ίσως να φταίει το γεγονός ότι δεν μου άρεσε ο narrator? Ίσως να φταίει το γεγονός ότι το άκουγα και δεν το διάβαζα, γιατί δεν μπορούσα να κάνω αγορά eBook (γαμω το capital control) μπορεί..

Ο ήρωας λοιπόν της ιστορίας, ο Darrow μας εμφανίζεται ως τέλειος, μιλάμε για Mr. τέλειο εδώ περά όχι βλακείες. Δεν έχει ψεγάδια. Κάνει τα πάντα σωστά και η ιστορία είναι βασισμένη επάνω του. Μπορεί να κανει αυτά που κάποιος άλλος «κοινός» δεν θα μπορούσε να τα κάνει. Αλλά είναι ταπεινός για να μπορείς να ταυτιστείς μαζί του.

Αυτό βιβλίο σου δείχνει όλη την ένταση και το δράμα είναι εύκολο να νιώσεις την αίσθηση και που το πάει στο περίπου η ιστορία. Αλλά έμενα κάτι δεν μου καθόταν σωστά δεν ξέρω. Το βρήκα λίγο μελοδραματικό, λίγο αργό, αρκετά «πολίτικο» δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά άλλωστε μιλάμε για ένα βιβλίο που σου δείχνει ταξικές διαφορές και ο Darrow είναι στην τελευταία βαθμίδα και ο « επαναστάτης» της ιστορίας.

Απλά έμενα δεν με κράτησε κοντά του. Είναι ένα καλό βιβλίο πιστεύω για άντρες.

Θα αρέσει πολύ.

Και επειδή έχουν αγοραστεί τα δικαιώματα θα γίνει σύντομα και ταινία.

Φυσικά μιας και δεν το τέλειωσα, δεν μπορώ να πω περισσότερα…

Ίσως κάποια στιγμή καταφέρω να το τελειώσω.

Ps Ο συγγραφέας του βιβλίου είναι κούκλος.

★

Η προηγούμενη εβδομάδα, ήταν κάπως δύσκολη για μένα.

Ενώ ξεκίνησα, με όλη την καλή διάθεση να καταφέρω τους στόχους μου για την εβδομάδα, τελικά κατάφερα ένα μεγάλο (τεράστιο για την ακρίβεια) Τίποτα!

Είμαι πιο μακριά από τους στόχους μου από ποτέ.

Αλλά ας τα πάρω από την αρχή.

Δευτέρα: Όλα ξεκίνησαν υπέροχα. Τα έκανα σχεδόν όλα

Τρίτη : Αρρώστησε η γιαγιά μου, όποτε πήγα να την επισκεφτώ και μου έφυγε όλο το απόγευμα οδηγώντας στους δρόμους της Αθηνάς.

Τέταρτη : Πήγα στη δουλεία μες την στενοχώρια , γιατί από την αρχή της εβδομάδας είχα χάσει κάτι χαρτιά πολύ σημαντικά και ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα γιατί δεν τα έβρισκα με τίποτα.

Δεν έκανα τίποτα. Δεν έχω λόγο είμαι απαράδεκτη. Ότι και να πείτε δίκιο έχετε.

Πέμπτη: Πήγα στην δουλεία, έψαχνα τα χαρτιά σαν τρελή και να σκέφτομαι ότι πάει τέλειωσε θα με διώξουν και πανικός. Πανικός.

Πέμπτη απόγευμα : Συζήτηση με τον Δημήτρη

«Δημήτρης : Τα βρήκες;

Έλενα : Όχι και δεν νομίζω να τα βρω.

Δημήτρης : Περίεργο . Κάποιος τα πήρε.

Έλενα : Να κάνω φανουρόπιτα μπας και τα βρω;axaxaxaxaxa

Δημήτρης : Να κάνεις.

Έλενα:

H φανουρόπιτα (συνταγή σύντομα!!)

Δημήτρης : Εγώ πάντως εάν ήμουν ο Άγιος θα στα φανέρωνα.

Έλενα : Θα δούμε.»

Παρασκευή : Πήγα στη δουλεία με την φανουρόπιτα (Έβαλα όλους τους συναδέλφους του ορόφου να φανέ, μπας και φανερωθούν τα χαρτιά/ οι περισσότεροι νόμιζαν ότι το έκανα για να μου φανερώσει τον άντρα που θα παντρευτώ!!) Οι μπελάδες με μάραναν!αχαχαχαχαχα Και νομίζω οτι βρήκα τα χαρτιά! Όπως και να χει μεγάλη η Χάρη του. (Γιατί τα χρειάστηκα!!)

Περιττό να πω ότι έφαγα και κατέστρεψα τα πάντα έτσι;

Απο την φανουροπιτα δεν εμεινε τιποτα!!.. Κλαψ!λιγμ! και σνιφ σνιφ!

So much for well-being!!

Update :

2/7 (first half)

1/7 (second half)

Δεν πάμε καλά!! Δεν πάμε καλά!! Και έχω αρχίσει και νευριάζω με τον εαυτό μου..

Oχι μπράβο Έλενα που βαριέσαι!! Μπράβο Έλενα!!

Ελπίζω η εβδομάδα που έρχεται να είναι καλύτερη για όλους μας.

Και με καλύτερο καιρό από ότι προβλέπεται.. Κυρίως γιατί δεν μου αρέσει το κρύο.

Έμενα πάντως απο το πρωι μου εχει κολλήσει αυτο:

Θα πω τραγούδι στη βροχή
να μη φανεί το δάκρυ
Χάθηκε θεέ μου η ζωή
χάθηκε η αγάπη

Παραγγελιά στην ερημιά
στη μοναξιά και στον καημό μου
Παραγγελιά στην ερημιά
στη μοναξιά στον θάνατό μου

Θα `ναι ζεϊμπέκικο τρελό
σαν δίκοπο μαχαίρι
Ήτανε θεέ μου να χαθώ
απ’ το δικό σου χέρι

Παραγγελιά στην ερημιά
στην μοναξιά και στον καημό μου
Παραγγελιά στην ερημιά
στη μοναξιά στον θάνατό μου

χαχαχαχαχα
(οσοι με ξερετε καλα, φανταστείτε το υφος στη φατσα μου! )
Σας φιλώ!!

Hellooooo!

Θα γίνει της οργάνωσης!

Καλά άκουσες, δεν σε γελούν τα αυτιά σου!Eγώ που εάν μπεις στο δωμάτιο μου ( και μόνο στο δωμάτιο μου δηλαδή, γιατί στο υπόλοιπο σπίτι επικρατεί ο νόμος " εάν δεν είναι μαζεμένα, θα σας κόψω τα χέρια!" και ποια το λέει αυτό; Εγώ φυσικά, ζήστε με δυο άντρες και θα με καταλάβετε) επικρατεί το χάος, αλλά πάντα βρίσκω αυτό που θέλω γιατί , αγάπη μου εγώ! έχω μύτη εγώ! Αποφάσισα για φέτος (δηλαδή εδω και 8 μέρες) , να είμαι πιο οργανωτική ώστε να πετύχω τους στόχους μου. (Βεβαία το να μην αναβάλλω πράγματα δε Πάει κ πολύ καλά φέτος πείτε μου καμία κουβέντα κάλε τι σας έχω;) και πήρα και για φέτος ένα ημερολόγιο 1. Το χω συνήθειο αρχές του χρόνου 2. Για να πάει καλά η χρονιά. 3. Εάν δεν έχω νιώθω ότι κάτι μου λείπει..

Όποτε που λέτε, για τους πετύχω αυτούς τους στόχους λέω να τους χωρίσω ανά κατηγορία ώστε να μην μου φαίνονται τόσοι πολλοί. Στο τέλος του μήνα, θα σας πω, ποσά από αυτά που ήθελα μέσα στο μήνα έγιναν πραγματικότητα. Βεβαία ο μεγαλύτερος μου στόχος είναι ακόμα"in progress" και θέλει 4 μήνες για την ολοκλήρωση του και για να δούμε εάν τελικά , θα τον έχω πετύχει. Θα δούμε… θα δούμε.. έχω πει ότι φέτος δεν θα αγχώνομαι!

Παρακάτω το ημερολόγιο μου για φέτος.

"Sometimes the wrong choices bring us to the right places " και έτσι είναι θεωρώ..

Ας ελπίσουμε ότι θα γεμίσει με ωραία πράγματα / ιδέες και ότι θα τα έχω καταφέρει...

Χρησιμοποιείτε ημερολόγιο/ life planner?

Ηλεκτρονικό ή κλασσικό;

και εάν είναι κλασσικό σαν το δικό μου, θέλω να δω φωτογραφίες!!

★★

Μετά από 4 προσπάθειες, τελικά τα κατάφερα να το τελειώσω αφού κατά διαστήματα με έπαιρνε ο ύπνος και μετά δεν θυμόμουν τι είχα διαβάσει. Τελικά στην 4 προσπάθεια κρατούσα μικρή σημείωση για το που βρίσκομαι ακριβώς.

Κανονικά ίσως δεν θα έπρεπε καν να το αρχίσω, γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσουν τα βιβλία με sci-fi περιεχόμενο, όποτε έπρεπε να το περιμένω;

Τι με ξεγέλασε;

Ότι υποτίθεται είναι η ιστορίας της Σταχτοπούτας, σε πιο σύγχρονη εποχή; Γιατί γίνεται όλος αυτός ο χαμός γι αυτό το βιβλίο. Για να δούμε..

Αρχικά περίμενα ότι ναι- οκ.. sci-fi ρομπότ σταχτοπούτα (σοβαρά τώρα;) αλλά θα είναι ένα ελαφρύ, ευχάριστο ανάγνωσμα. Και φυσικά ήταν!! Αφού με έπαιρνε ο ύπνος! Περίμενα ότι θα μας ταξιδέψει σε ένα άλλον κόσμο, με πρόζα και ρομάντζο κάπου ανάμεσα, αλλά όχι ότι θα καεί το μυαλό μου, με την επιστήμη και την όλη λεπτομέρεια με τα καλώδια κτλ.

Σε ξεκινάει προϊδεάζοντας σε για κάτι, συναρπαστικό πάνω στο βασικό περίγραμμα της υπόθεσης, αλλά τελικά δεν μπορεί παρά να καταλήγει βαρετό.

Έχουμε την πρωταγωνίστρια του βιβλίου που είναι, μίση cyborg και μίση άνθρωπος; Ένα χαλαρό retelling σε ένα μελλοντικό / εναλλακτικό σύμπαν, που βρίσκεται στο Νέο Πεκίνο και με έναν πιθανό πόλεμο με το βασίλειο των Lunar (φυλή η όποια ζει στο φεγγάρι).Αυτό ακούγεται σαν μια συνταγή για ένα φανταστικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, που όμως έχουμε πολύ λίγες πληροφορίες από ό,τι παρέχονται εδώ.

Ποιοι είναι οι Lunar; Ποια είναι η ιστορία τους; Πως κατέληξαν να ζουν στο φεγγάρι; Πόσο απογοητευτικό ήταν ότι ποτέ δεν μάθαμε τίποτα για αυτούς, πέρα από το γεγονός ότι έχουν μια κακιά βασίλισσα - την Βασίλισσα Levana.

Και ακόμα και σε αυτό το εναλλακτικό / μελλοντικό σύμπαν έχουμε μια κάποια περιγραφή για το πώς είναι πια, αυτό το Νέο Πεκίνο; Όμορφα ή άσχημα τοπία; Κάτι έστω για την κουλτούρα ή τα έθιμα τους; Κάτι; Όχι!

Ίσως αυτό να το φυλάει η συγγραφέας για την συνεχεία της σειράς και τους επόμενους χαρακτήρες, αλλά ακόμα και αν συγχωρήσω αυτό το γεγονός, δεν μπορώ να συγχωρήσω την έλλειψη προσωπικότητας κατ αρχήν στους πρωταγωνιστές της ιστορίας μας.

Η Cinder αλλά και ο Πρίγκιπας Kai είναι άδειοι χαρακτήρες- που αυτοθυσιάζονται, με λίγες έως καθόλου: ελπίδες, φόβους, πόθους και σκέψεις όλο-δίκες τους. Η Andi ήταν η κλασσική κακιά μητριά.

Η Iko ίσως να ήταν η μονή χαρά της ιστορίας και μάλλον η μονή μου συμπάθεια.

Δεν είμαι σίγουρη επίσης ότι κατανοώ το γεγονός γιατί οι άνθρωποι που είναι μισοί – cyborg και μισοί άνθρωποι σαν και μας, θεωρούνται πολίτες δεύτερης κατηγορίας;! Όταν ουσιαστικά είναι απλοί άνθρωποι σαν όλους τους υπόλοιπους και απλά τους πρόσθεσαν- πρόσθετα – ρομποτικά μελή για να μπορέσουν να σωθούν και να ζήσουν; (ρατσιστικό λιγάκι;) Αλλά ας το αφήσουμε αυτό κατά μέρος.

Αναρωτιέμαι γιατί η Meyer χαράμισε την ευκαιρία για την Cinder και να αναρωτηθεί τι σημαίνει να είναι άνθρωπος; Ποσά εσωτερικά αλλά και εξωτερικά μπορούν συμβούν, πριν πάψει να αισθάνεται άνθρωπος και αρχίσει να είναι απλά μια μηχανή;

Υπάρχουν τόσες πολλές διαφορές, μεταξύ ανθρώπων και μηχανών, πέρα από την μηχανική πλευρά;

Υπάρχουν τόσες πολλές ερωτήσεις πραγματικά.

Θα μπορούσα να πω καλύτερα λόγια εάν και μόνο η πλοκή, ήταν συναρπαστική, εάν οι συγκρούσεις που υπήρξαν υπόσχονταν πιο πολλά, και εάν οι χαρακτήρες δεν ήταν τόσο βαρετοί.

Πραγματικά με πίεσα για να το τελειώσω.

Και αφού πέρασαν οι γιορτές και μπήκαν τα κεφάλια μέσα (για τον εαυτό μου το λέω) αρχίσαμε τις αποτοξινώσεις από τα γλυκά και τα παχυντικά και μπήκαν και τα New Year Resolutions στη μέση (που λέει ο λόγος) Αλλά επειδή δε θα πέσω κατευθείαν στα βαθιά και επειδή διατροφή δεν σημαίνει ότι το φαγητό θα είναι και άνοστο θα σας δώσω την συνταγή μου για χοιρινές μπριζόλες με μουστάρδα και λεμόνι, εγώ την δική μου την συνόδευα με πράσινη σαλάτα με σως μελιού

(Σε επόμενο ποστ η συνταγή για την σαλάτα)

· 4 χοιρινές μπριζόλες

· 3 κ.σ λαδι

· 1 κ.σ. μουστάρδα

· 1 λεμόνι (το χυμό)

· 1 φλιτζάνι λευκό κρασί

· 1 κ.σ. ρίγανη

· Αλάτι

· Πιπέρι

Αλατοπιπερώνουμε και πασπαλίζουμε με ρίγανη τις μπριζόλες

Στρώνουμε σε ένα πυρέξ ή ταψί τις μπριζόλες (γιατί εγώ δεν τις τηγανίζω ποτέ)

Ανακατεύουμε μαζί με το χυμό λεμονιού το λάδι, την μουστάρδα και το κρασί να ομογενοποιηθούν τα υλικά και περιχύνουμε τις μπριζόλες.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200^ο για περίπου 1 ώρα.

*Το φαγάκι βγαίνει με ζουμάκι, εάν δεν σας αρέσει έτσι - μπορείτε να ψήσετε τις μπριζόλες στο τηγάνι ανάλογα της αρέσκεια σας, και να αναμίξετε, την μουστάρδα , το κρασί και το χυμό λεμονιού μέχρι να ομογενοποιηθούν τα υλικά και να περιχύσετε μετά με την σάλτσα τις μπριζόλες.

Πάει και αυτός ο μηνάς, πάει και αυτός ο χρόνος είμαστε αισίως στο 2016 πλέον. Στόχους για την νέα χρονιά δεν θα βάλω ή τουλάχιστον δεν θα τους πω «δυνατά» γιατί, κάθε φορά που τα «δηλώνω» κατά αυτόν τον τρόπο δεν τα πραγματοποιώ ποτέ. Όποτε το μόνο που θέλω να δηλώσω απλά για να έχω μάρτυρες και για να με βάζετε στην θέση μου εάν χρειαστεί είναι ότι έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πλέον ότι : «Όχι πια δικαιολογίες» και μάλλον αυτή η φράση περιλαμβάνει όλους μου τους στόχους για φέτος.

Σήμερα λοιπόν, ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, τα αγαπημένα μου για τον μηνά Δεκέμβριο:

ღღღ

.Food Favorites.

Από σήμερα είπα να μην ξανά φάω.. Άλλωστε τελείωσαν οι γιορτές. Δεν έχουμε κιόλας και όχι ΟΧΙ! δεν θα φτιάξω δικά μου.. Μελομακάρονα.

(την φωτογραφία την βρήκα στο ίντερνετ δυστυχώς δεν ξέρω σε ποιον ανήκει)

Ήμουν σε τόσο μεγάλο sugar high κατά την διάρκεια των γιορτών που δεν μπορούσα να σταματήσω να τρώω, το όποιο έκανε εντύπωση και στους δικούς μου, φυσικά γιατί εγώ δεν τρώω γλυκά.Όποτε από δω και πέρα, Τέλος τα γλυκά.

.Beauty Favorites.

Φέτος η αλήθεια είναι δεν χρησιμοποίησα πάρα-πολλά καλλυντικά, η βαρεμάρα θες, το οτι δεν μπορούσα να διανοηθώ οτι θα κάτσω να βαφτώ στις 6 το πρωί θες. Δεν χρησιμοποίησα πολλά πράγματα, αυτό όμως που χρησιμοποίησα αρκετά ναι – ναι ακόμα και τώρα μέσα στο χειμώνα για να δείχνω σαν ζόμπι, είναι το Benefit Hoola Bronzer και λίγο μάσκαρα και έξω από την πόρτα.. Αφού νυστάζω τι να κάνω;

.Book Favorites.

H επιλογή μου, για αυτό το μηνά ήταν το κορίτσι του τρένου από την Πολα Χοκινς , πρόκειται για ένα ψυχολογικό Θρίλερ από τις εκδόσεις ψυχογιός, μου άρεσε. Είχα καιρό να διαβάσω θρίλερ η αλήθεια είναι και είχα ακούσει πολύ καλά λογία για το συγκεκριμένο όποτε είπα να δώσω μια ευκαιρία.

Το review μου για το βιβλίο βρίσκεται εδώ

Πείτε μου οτι φάγατε αρκετά γλυκά για να μην νιώθω άσχημα;!

Ποιο ήταν το αγαπημένο σας προϊόν ομορφιάς για την χρονιά που πέρασε;

Πως περάσατε την πρωτοχρονιά;

Ελληνικά:

1. Βίκυ Καρατζόγλου – Όνειρο

Μουσική: Γρηγόρης Πετράκος

Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης

Υπέροχο τραγούδι,υπέροχος άνθρωπος είναι το ίδιο γλυκιά στη πραγματικότητα όσο φαίνεται (το λέω από προσωπική εμπειρία) και πιστεύω ότι το συγκεκριμένο τραγούδι εκφράζει πολλούς από εμάς.

2. Γιώτα Νεγκα – Με τα μάτια κλειστά

Μουσική & Στίχοι: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος

Αυτό το τραγούδι, δεν θα μπορούσε να λείπει από την λίστα αυτή. Μιλαει στην κάρδια μου κυριολεκτικά.. Τα λόγια είναι περιττά.

3. Νατάσα Μποφίλιου – Το όνομα μου

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Τι να πεις τώρα γι αυτό το τραγούδι; Τι να πεις για την ιδία την Νατάσσα που τα τελευταία χρόνια, και παρόλο που εγώ δεν ακούω παρά-πολύ ελληνική μουσική, με έχει κάνει να ταυτίζομαι με κάθε τι που τραγουδάει; Ίσως είναι το συναίσθημα που βάζει μέσα στα τραγούδια.

4. Ελεονόρα Ζουγανέλη.- Κλαίει ο Άγγελος μου

Μουσική: Μίνως Μάτσας - Στίχοι: Ελένη Φωτάκη

Νομίζω οι στίχοι και η ερμηνεία μιλανε από μονά τους, χρόνια είχα να πω τόσα μπράβο για ένα τραγούδι με έκανε να την (ξανά) θαυμάσω , ενώ κατά κάποιο τρόπο είχα ξεχάσει την παρουσία της.

5. Θοδωρής Κοτονιάς – Τα κλειδιά

Στίχοι & Μουσική: Θοδωρής Κοτονιάς

Το τραγούδι «έχω ντέρτια» για φέτος. Τουλάχιστον για μένα. Παρόλο που δεν το περιμένει κανείς από έμενα να μου αρέσει. Μόλις το ακούω είναι λες και μεθαω και αρχίζω να τραγουδώ μαζί του. Φοβεροί στίχοι.. Αυτό μοναχά…

Ξένα :

1. Delta Goodrem – Wings

Το αφήνω απλά έτσι εδώ.. για λίγο.. χαχαχαχαχα