Δεν είχα σκοπό να
γράψω. Δεν είχα λόγο να γράψω, ήθελα διάλειμμα. Ο σκοπός μου δεν είναι να πω πολλά,
είναι απλά για να κατευνάσω τα νευρά μου, πάνω από όλα!
Γιατί άλλο τρόπο
δεν βρίσκω..
Επί 7 χρόνια μιλούσα
για αγάπη, σεβασμό, ήθος, να ξέρουμε ποτέ να μιλάμε και ποτέ θα
πρέπει να σταθούμε σιωπηλοί γιατί έτσι αρμόζει. Νιώθω μοναχά ντροπή για κάποιους ανθρώπους! Μοναχά
ντροπή και λίγο ίσως οργή.
Σαν άνθρωπος που έχει
χάσει την Μητέρα του, (ναι έχω βρεθεί από την αντίθετη πλευρά) μπορώ να καταλάβω
πως αισθάνεται κάποιος που έχει χάσει κάποιον δικό του.
Αυτή την στιγμή εκτός
από λύπη, και συμπόνια για την οικογένεια
- αισθάνομαι οργή απέναντι στους ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν ποτέ θα πρέπει
να σταθούν λίγο πιο πίσω και αν σεβαστούν μια οικογένεια.
Δεν ακούω ελληνικά
τραγούδια συχνά – σχεδόν καθόλου, θα ακούσω
αλλά σπάνια και μοναχά εάν κάτι με αγγίξει. Τον Παντελή δεν τον άκουγα. Δεν σημαίνει
όμως ότι θα καθόμουν να τον μειώσω ή να
πω το οτιδήποτε άσχημο γι αυτόν τον άνθρωπο. Για να φτάσω εγώ στο σημείο να κάνω
ανάρτηση γι αυτό το πράγμα σημαίνει ότι, τα νευρά μου είναι κρόσσια.
Συνήθως είμαι ήρεμη
δεν εκνευρίζομαι εύκολα, αλλά αυτό που συμβαίνει με έχει ενοχλήσει αφάνταστα. Ο κόσμος δεν έχει με κάτι άλλο να ασχοληθεί πραγματικά.
Μια ψυχή έφυγε με τον οποιοδήποτε τρόπο. ΜΑΘΕ ΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΝΕΙΣ ΣΙΩΠΗΛΟΣ. ΣΕΒΑΣΟΥ ΤΟ ΓΑΜΩΤΟ ΜΟΥ!
Δεν θα κοιτάξουμε
ποιος φταίει, τα γιατί, τα πως αυτά που δεν με ενδιέφεραν ποτέ , όταν ένας άνθρωπος
χάνεται. 7 χρόνια πιπίλιζα τα μυαλά όσων με διαβάζουν , να αγαπάτε σαν να μην υπάρχει
αύριο, να σέβεστε τον συνάνθρωπο σας γιατί δεν ξέρετε τι έχει περάσει ή τι
περναει, να έχετε μόνιμα μια αγκαλιά ανοιχτή. Για όλους γιατί όλοι το έχουν ανάγκη
! ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ!
Δεν μπορώ να καταλάβω
γιατί γίνεται τέτοια επίθεση σε κάποιον άνθρωπο που δεν έχει πειράξει ποτέ κανέναν.
Γιατί πρέπει να βγαίνει όλος ο κομπλεξισμος, γιατι δεν σταματάτε επιτέλους;
Όταν σας έχει ανάγκη
ο άλλος ανάγκη να είστε εκεί, να θυμάστε να είστε άνθρωποι. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η
ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΣΑΣ;
Και δεν είναι μόνο
αφορμή ότι συνέβη με τον Παντελή τώρα, αλλά γενικά τα διάφορα που ακούω από φίλους
και φιλές, ποιος σας έβαλε κριτή στα συναισθήματα και στα θέλω του άλλου; ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΙΟΣ; Ποιος θα σας είπε ότι έχετε
δικαίωμα να κρίνετε; Το πώς θα αισθάνεται ο καθένας μας; Και το πώς θα ζει την ζωή
του; Ακόμα και το ποσό καιρό θα πάρει
στον άλλον να ξεπεράσει μια κατάσταση που περνάει;
Ντροπή και αίσχος
δεν έχω κάτι άλλο να πω. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να πω..
Η ανθρωπιά και ο σεβασμός
σπανίζουν πλέον. Αγαπήστε τον εαυτό σας για να μπορέσετε να δείτε τον κόσμο με αλλά
μάτια, και για να μπορέσετε επιτέλους να σεβαστείτε τον συνάνθρωπο σας.
Καλή συνεχεία…