Θυμάμαι
7:32:00 μ.μ.
Κάποια στιγμή –
σε κάποια προηγούμενη ζωή (παράλληλη;)
Θυμάμαι έγραφα – έγραφα
γι αυτά που προσπαθούσα να ξεχάσω;
Χωρίς να
σκέφτομαι ότι λέξεις δημιουργούν εικόνες , όνειρα – εφιάλτες
Κάποια όνειρα άλλαξαν
σχήμα , αλλά εξατμίστηκαν αλλά παραμορφώθηκαν και έγιναν εφιάλτες.
Η ζωή είναι σαν ένα
σημειωματάριο που περιμένει να γεμίσει τις σελίδες του με στιγμές άλλες μικρές
και άλλες μεγάλες , ίσως να μην έχουν όλες την ιδία αξία. Όλες όμως κάτι μας μαθαίνουν.
Όσες φορές Η ζωή μου
έδινε ένα μάθημα ακόμα μου υπενθύμιζε συνεχώς αυτό που προσπαθούσα με κόπο να ξεχάσω.
« Μην δείχνεις στους
ανθρώπους πόσο πολύ τους αγαπάς»
Ξεκίνησαν τα σ'αγαπώ
με την «ανάγκη» να ζήσουν στην πλάτη (βαρύ το φορτίο)
Χωρίς να ξέρουν «γιατί»
παρέμειναν μετέωρα εγκαταλελειμμένα
Παρέμειναν ΧΩΡΙΣ
Σε εκείνη τη περιοχή
του εγκέφαλου μου που θα σε αγαπούσε εάν είχε μείνεις
Μια φόρα και έναν
καιρό ένα Σ’αγαπω εξέπνευσε
(Ζωή ανάμεσα σε παρενθέσεις)
0 σχόλια