Άκουσε αυτό καθώς διαβάζεις:

 

Αυτός ο χρόνος θα έχει μάλλον πολλά update  σε διαφόρους τομείς. Νιώθω ότι πρέπει να πω κάποια πράγματα για μένα, και μιας και αυτός ο χρόνος γενικά είναι ένα χαλι. (για όλους όχι μόνο για μένα) , ένοιωθα ότι πρέπει να το κάνω.

Η λέξη μου για φέτος ήταν η λέξη «Grow», ή αλλιώς «μεγάλωσε» , «καλλιέργησε», κυρίως έμενα, ψυχικά και όχι ηλικιακά. Τώρα που το σκέπτομαι η λέξη ταίριαξε απόλυτα με τη φετινή χρόνια, και ας μην ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς.

Θέλω να μοιραστώ πιο πολλά εδώ, να δημιουργήσω ένα χώρο που να έχει νόημα για μένα, και για όλους όσους με διαβάζουν, να παίρνουν κάτι από δω, να μαθαίνουν ίσως κάτι καινούργιο;  Και να μοιραστώ πως καπoια πράγματα λειτουργούν για μένα. Ακόμη και αν δεν μαθαίνουν κάτι καινούργιο να φεύγουν από την ηλεκτρονική μου γωνία, με ένα χαμόγελο στα χείλη.

Χωρίς κίνητρο;

Τις μέρες που δεν θέλω να κάνω τίποτα, γιατί ναι υπάρχουν πολλές, που πολύ απλά δεν θέλω να κάνω τίποτα, (αν είναι σαββατοκύριακο σίγουρα δεν θα θέλω να κάνω τίποτα) Όταν όμως είναι καθημερινή, αυτό που κάνω (δυστυχώς ναι ακόμη και τώρα) είναι να συμβουλεύομαι το ημερολόγιο μου, ποια είναι τα 3 πιο σημαντικά πράγματα προσωπικά/επαγγελματικά(εάν με παίρνει) τα όποια πρέπει να γίνουν σήμερα. Δεν το θέλω πάντα, αλλά πρέπει να γίνουν ειδικά όταν πρόκειται για τη δουλεία σου, δεν θα πεις ποτέ δεν το κάνω γιατί βαριέμαι το κάνεις γιατί κάπως πρέπει να βγάλεις τα προς το ζην. Ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δουλέψεις από το σπίτι,(βλέπε covid – 19) με τις πιζάμες και το bun στο κεφάλι (εγώ! Όταν δεν θέλω να ασχοληθώ με τρίχες aka μαλλιά μου , όπως σήμερα). Νιώθω πραγματικά ευλογημένη που μπορώ να το κάνω αυτό έστω και από το σπίτι και δεν χρειάζεται να διακινδυνέψω την υγεία μου  εν μέσω πανδημίας.

Να είσαι πάντα θετική;

Χαχαχαχα 2020?!! 2020! Η χρονιά που πραγματικά δεν την θέλει κάνεις! Μεγάλες αλλαγές , μεγάλο σοκ για όλους μας,  η πανδημία- το lock down, οι χαμένες δουλείες – πολλά πράγματα άλλαξαν για πολλούς ανθρώπους- για όλους μας. Για μένα η αλήθεια είναι ότι, ενώ ήθελα να ξεκινήσει παρά πολύ θετικά και παρά πολύ « Πάμε  να κάνουμε αλλαγές – πάμε να γίνουμε καλύτεροι» Δεν πραγματικά δεν ξεκίνησε έτσι. Ο ένας τρόπος που προσπαθώ να είμαι θετική ,- ακόμη και αν βρισκόμαστε στον Νοεμβριο, όποτε δεν μας έχει μείνει και πολύ- προσπαθώ σε οποιαδήποτε συνθήκη να σκέπτομαι τι με κάνει να νιώθω καλά ; μια ρουτίνα, να ξέρω ποια πράγματα πρέπει να κάνω κάθε μέρα για αισθάνομαι ότι έκανα κάτι καλό για έμενα , κυρίως να διαβάζω κάτι όμορφο – θετικό, ότι και αν σημαίνει αυτό, είτε αυτό είναι μια είδηση, είτε ένα μπλογκ , και να μπορώ να αποκομίσω κάτι από αυτό.

Δεν είμαι πάντα θετική, δηλαδή να ξυπναω πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη και να λέω ααα τι ωραία! Πραγματικά δεν γίνεται. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη όμως. Προσπαθώ να πιστεύω και να βλέπω πάντα το καλό στους άλλους, ειδικά σε αυτούς που δεν θα κάνουν κάποια σημαντική διάφορα στη ζωή μου, και αυτό το λέω γιατί πρέπει να είμαστε καλοί και ευγενικοί με όλους ανεξάρτητα. (Πόσοι είμαστε πραγματικά?). Να αφήνουμε τους άλλους να είναι αυτοί που είναι, και να εκφράζουν αυτό που είναι χωρίς να επηρεαζόμαστε ενώ δεν χρειάζεται. Κυρίως για να μην απογοητεύομαι / απογοητευόμαστε.

Προσπαθώ αν δεν μπορώ να κάνω καλυτέρα κάποια πράγματα τουλάχιστον να μην τα κάνω χειρότερα. Μερικές φορές πετυχαίνει και άλλες φορές όχι.. και είναι πραγματικά εντάξει το να μην είναι γίνονται όλα όπως τα θέλουμε πάντα..

Να μιλάς όταν πρέπει και όταν είναι σημαντικό για εσένα- να διαλέγεις πραγματικά τις μάχες και ποιες μάχες πρέπει να δώσεις κάθε μέρα, αφήνοντας όσα δεν έχουν ουσιαστικά σημασία να μην σε απασχολούν. Αυτό είναι κάτι το όποιο το εξασκώ τελευταία.

Ακόμη και όταν τα πράγματα δείχνουν να είναι κάπως meh!

 

 

 

Άγχος;

Είμαι από τους ανθρώπους που έχω άγχος, και από αυτούς που ώρες- ώρες με κυριεύει και δεν ξέρω τι να κάνω, κυρίως έχω άγχος για θέματα υγείας που μπορεί να έχω, για θέματα υγείας αγαπημένων πρόσωπων – ασχέτως αν είμαι άτομο που προσπαθεί να βρει πάντα λύσεις-  μου έχει δημιουργηθεί πρόσφατα και το λεγόμενο «κοινωνικό άγχος» περισσότερο από ότι πριν. Γιατί φοβάμαι κυρίως να βγω έξω (λογω covid) (προ καινουργιου lockdown) και να δω τους φίλους μου ή να είμαι ανάμεσα σε κόσμο.. Είναι κάτι το όποιο προσπαθώ να το παλέψω και να κάνω ένα πλάνο γύρω του ώστε να συμπεριλάβω πράγματα και δραστηριότητες που ήταν και είναι διασκεδαστικές για έμενα.

Αν θα έπρεπε να με περιγράψω με 3 λέξεις μάλλον αυτές θα ήταν :

1.       Ευαίσθητη

2.       Δυναμική

3.       Εσωστρεφής

Βιβλία Που προσπαθώ να τελειώσω

Να άλλος ένας στόχος που με κάνει να αγχώνομαι κάπως, έχω την κακή συνήθειας βιβλία που δεν με τραβάνε ή δεν μου πολύ αρέσουν να τα παρατάω στην μέση.

Όποτε η λίστα μου έχει ως εξής :

1.       Μέχρι το τέλος του Χρόνου – Γιώτα Παπαδημακοπουλου

2.       Heart Bones – Colleen Hoover

3.        The Return - Nicholas Sparks

Και για τα τρία θα κάνω review μόλις τα τελειώσω (ελπίζω σύντομα!)

Ρουτίνα

 Όλοι λένε : Καινούργια πραγματικότητα , Αλλάζουν τόσα πράγματα, προσπαθούμε να συνηθίσουμε κάποια αλλά, κάποια είναι στον αέρα, κάποια αλλάζουν συνεχώς Προσπαθώ να μπω σε μια Ρουτίνα όπως ανέφερα και προηγουμένως, αλλά με τις τόσες αλλαγές και την  έλλειψη χρόνο που έχω είμαι στη φάση του άφησε το για αύριο..

Αυτό πρέπει να αλλάξει..  Πρέπει να κάνω ότι μπορώ με ότι έχω στη διάθεση μου αυτή τη στιγμή. Δυστυχώς για μένα έτσι είναι.

Θα σας κάνω σχετική ανάρτηση!